کابین آسانسور محفظه ای است که مسافر یا بار یا هر دو را در خود جای داده و حمل می نماید و از سه قسمت عمده تشکیل شده است.
– چارچوب که اصطلاحا « یوک » نامیده می شود. که این چارچوب خود به چند بخش از جمله به یوک بالا ( cross – head ) و یوک پایین (planker) تقسیم می شود.
– سکو که مسافرین و یا بار بر روی آن قرار می گیرند.
– دیواره ها که به عنوان حفاظ بکار می روند.
– وجود درب برای کابین طبق استاندارد اغلب کشورها اجباری است.
نقش عمده درب کابین حفاظت از مسافرین است تا احتمالا با دیواره چاه به هنگام حرکت کابین برخورد نکنند.
یوک خودشامل سه بخش یوک بالا، ستونهای کناری و یوک زیرین می باشد.
در آسانسورهای کششی ممکن است سیم بکسل ها بطور مستقیم به شاسی متصل شوند و یا پس از پیچیدن به دور فلکه هرزگرد روی کابین یا زیر آن که به یوک متصل هستند، به کابین ارتباط پیدا کنند.
کفشک های لغزشی یا غلتکی در چهار گوشه کابین روی یوک ها تعبیه می گردند تا کابین را در طول ریل های راهنما هدایت کنند.
ساختار یوک نه تنها از نظر قدرت آن مهم است بلکه تنظیم آن باید به گونه ای باشد که از انحراف، به ویژه در هنگام استفاده از کفشک های غلطکی مصون بماند. انحراف و کج شدن یوک ها پس از ساخت آنها ایجاد مشکل می کند ولی رفع اشکال فوق هر چند سخت خواهد بود ولی غیر ممکن نیست، و لذا لازم است که اجزاء نصب یوک ها از دقت خاصی برخوردار باشد.
